Czerniak! Coraz większe zagrożenie

Nowotwór ten wywodzi się z melanocytów, czyli komórek barwnikowych wytwarzających oraz zawierających melaninę, które mogą ulec złośliwej przemianie. Czerniak zazwyczaj występuje na skórze, ale może dodatkowo objawiać wszędzie tam, gdzie okazują się melanocyty, czyli na błonach śluzowych w jamie ustnej, odbytnicy, w siatkówce oka. bywa groźny, ponieważ niełatwo poddaje się leczeniu.

Czerniak - Co mu sprzyja

Czerniaki zazwyczaj powstają u ludzi w średnim wieku. bardzo rzadko u pociechy przed okresem pokwitania. W Europie zauważa się średnio 10 zachorowań na 100 000 mieszkańców. Czerniak nie bywa uważany za nowotwór, który może być dziedziczony, ale zdarza się, że występuje rodzinnie.

Do czynników niebezpieczeństwa czerniaka zalicza się stałe drażnienie oraz kontuzje naskórka oraz długotrwałą ekspozycję na słońce. Nowotwór częściej tworzy się u ludzi o jasnej karnacji narażonych na stałe oddziaływanie promieniowania słonecznego, zwłaszcza w dzieciństwie. następną grupę niebezpieczeństwa stanowią osoby z wrodzonymi znamionami barwnikowymi, dysplastycznymi oraz osoby z dużą ilością nawet drobnych znamion. Na czerniaka częściej zapadają kobiety, ale przebieg choroby bywa znacznie cięższy u facetów.

Czerniak - objawy

Czerniaki zazwyczaj rozwijają się ze znamion barwnikowych, czyli znamion płaskich, złośliwych plam soczewicowatych, rzadziej zaś ze znamion błękitnych oraz ze naskórka niezmienionej. Z płaskich znamion barwnikowych najgroźniejsze okazują się te silnie wybarwione, prawie czarne, całkiem płaskie lub wyłącznie delikatnie uwypuklone, pozbawione włosów. bardzo rzadko nowotwór rozwija się ze znamion owłosionych, ale ta zasada nie dotyczy znamion wrodzonych. Złośliwe plamy soczewicowate powstają zazwyczaj na twarzy, częściej u kobiet oraz ludzi w starszym wieku. Cechą tych zmian bywa bardzo ciemne zabarwienie. Plamy wolno się powiększają oraz mają nacieczoną podstawę. Nie należy ich mylić z pospolicie pojawiającymi plamami soczewicowatymi, które zalicza się do łagodnych znamion barwnikowych, które przypominają obfite piegi.

Znamiona błękitne okazują się tworzone poprzez melanocyty znajdujące się w głębszych warstwach naskórka. Stąd ich niebieskawe, czasem nawet czarne zabarwienie. są gładkie, nieowłosione oraz rzadko ulegają zezłośliwieniu.

Obserwuj się

Czerniak to nowotwór, który nadal trudno poddaje się skutecznemu leczeniu. Dlatego najważniejszą rolę w bitwie z nim odgrywa profilaktyka oraz wczesne rozpoznanie choroby. Jeżeli choroba bywa wcześnie rozpoznana, perspektywy na wyzdrowienie okazują się bardzo obfite. W niektórych statystykach podaje się nawet całkowitą wyleczalność na poziomie 90-100 procent Niestety, zdarza się, że choroba powraca, co wielokrotnie świadczy o tym, że „wyzdrowienie” jest pozorne. niebezpieczne dla naszego kondycji oraz życia bywa oraz to, że czerniaki szybko dają przerzuty. najrozsądniej rokują czerniaki wywodzące się z plam soczewicowatych oraz powierzchownie szerzące się, najsłabiej - guzkowe, bezbarwnikowe oraz rozwijające się w czasie ciąży oraz połogu.

Co zatem powinno zwrócić naszą uwagę?

Wszystkie zmiany, które możemy zaobserwować w już istniejących znamionach. A więc - powiększenie się znamienia, zmiana formy, granic, zabarwienia, świąd, swędzenie w obrębie zmiany. Niepokoić powinny też nowe znamiona, zwłaszcza te, które pojawiły się na skórze niezmienionej oraz okazują się asymetryczne, mają nieregularne oraz nieostre granice lub różne zabarwienie, czerwoną obwódkę. Każde znamię, które budzi nasz niepokój, należy pokazać lekarzowi. Może on obejrzeć ją za pomocą diaskopu (specjalne urządzenie optyczne) lub skierować nas do chirurga, który zmianę usunie oraz podda badaniu histopatologicznemu. Ze znamion nie pobiera się wycinków, ze względu na to że biopsja może być przyczyną, która rozpocznie przemianę delikatnego znamienia w nowotwór. Znamię barwnikowe usuwa się w całości z marginesem prawidłowej naskórka. Żadnych zmian barwnikowych nie wolno usuwać metodą krioterapii czy laserem, ze względu na to że po zabiegu można potem przeprowadzić analizy histopatologicznego.